Web Content Display
OCHRONA LASU
Ochrona lasu jest szerokim pojęciem obejmującym bardzo różnorodne działania w ramach działalności prowadzonej przez Lasy Państwowe.
Owady szkodliwe
Duży udział jednogatunkowych drzewostanów (81,5 % powierzchni drzewostanów Nadleśnictwa zajmują drzewostany sosnowe, występujące na siedliskach borowych) sprzyja rozwojowi szkodliwych owadów. Największe zagrożenie stanowią:
Szkodniki pierwotne (atakujące drzewa zdrowe): brudnica mniszka, strzygonia choinówka, boreczniki
Szkodniki wtórne (atakujące drzewa osłabione): kornik drukarz, przypłaszczek granatek, opiętek dwuplamkowy
Opiętek dwuplamkowy w ostatnich latach nabrał szczególnego znaczenia gospodarczego w naszych lasach doprowadza, bowiem do zamierania drzewostanów dębowych, powodując ogromne straty.
Grzyby
Zagrożenie ze strony chorób grzybowych występuje zasadniczo w drzewostanach sosnowych na gruntach porolnych w południowo – zachodniej części Nadleśnictwa. Największe zagrożenie stwarza tu huba korzeniowa. Ograniczanie szkód powodowanych przez tego patogenu polega na smarowaniu pniaków preparatem Pg IBL po zabiegach pielęgnacyjnych.
W drzewostanach świerkowych i z udziałem świerka największe szkody wyrządza opieńka miodowa. Zwalczanie tego patogenu polega na usuwaniu drzewek przez niego opanowanych.
Inne istotne choroby grzybowe to: zamieranie pędów sosny, zamieranie jesionów, czyreń sosnowy, rdza kory sosny.
Zwierzyna
Głównymi sprawcami szkód od zwierzyny są jelenie i sarny. Szkody wyrządzane przez nie polegają na zgryzaniu pędów i pączków, spałowaniu kory drzew, łamaniu drzewek i osmykowaniu. Najbardziej uszkadzane są gatunki: sosna, świerk, modrzew, dąb, klon, jawor, jesion, buk, lipa.
Lokalnie szkody wyrządzają bobry, które piętrząc wodę powodują miejscowe podtapianie drzewostanów w leśnictwie Łuka oraz ścinają drzewka w młodniku w leśnictwie Nowiny.
Ochrona drzewostanów przed zwierzyną polega na chemicznym i mechanicznym zabezpieczaniu powierzchni najbardziej narażonych.
Czynniki abiotyczne
Największe zagrożenie ze strony czynników abiotycznych mogą stwarzać huraganowe wiatry, susze, wiosenne przymrozki, nadmierne opady śniegu oraz długotrwałe, wiosenne podtapianie terenów na siedliskach wilgotnych i bagiennych.
Panujące zachodnie wiatry często powodują szkody w drzewostanach w postaci złomów i wywrotów. Niedobór opadów charakterystyczny dla okresu wczesnowiosennego, stwarza na łatwo przepuszczalnych glebach niekorzystne warunki odnowieniowe, szczególnie dla rozwoju młodych upraw leśnych. Przymrozki późne (średnio 14 dni w roku) stanowią duże zagrożenie dla nowo zakładanych upraw, szczególnie na siedlisku Lw i LMw.
Asset Publisher
Kornik drukarz – „leśny prześladowca”.
Kornik drukarz – „leśny prześladowca”.
Ten maleńki chrząszczyk przyprawia o ból głowy każdego niemal leśnika, który hoduje w lesie świerki.
Głównym przysmakiem kornika drukarza jest właśnie drewno świerków. Gdy tylko kornik wyczuje, że jakiś fragment drzewostanu świerkowego jest nadwyrężony wiatrami czy suszą już zaczyna swoją „krecią" robotę. Pierwsze symptomy zagrożenia można rozpoznać po:
· brunatnych trocinkach sypiących się po pniu drzewa,
· wyciekach żywicy pojawiających się na korze,
· opadaniu na ściółkę matowych zielonych igieł z jeszcze żywych drzew,
· przebarwianiu się igliwia w dolnej części korony na kolor żółty, a następnie czerwonawy,
· płatach kory odbitych przez dzięcioły, najczęściej w górnej części pnia, tuż pod koroną, w okresie jesieni i zimy.
Chrząszcze zimują najczęściej jako osobniki dorosłe pod korą drzew lub w ściółce czy glebie. Po przebudzeniu rozpoczynają okres rozrodczy. Lęgną się dwa razy, ale to też nie jest regułą, gdyż w krajach położonych na południe od Polski, w ciepłe lata wyjątkowo zdarza się nawet pięć rójek. Po odbyciu cyklu rozwojowego z jednego drzewa może wylecieć nawet 100 tysięcy młodych owadów. Czas nie jest więc, w tym przypadku sprzymierzeńcem ludzi lasu. Drzewa zaatakowane latem zachowują często barwę, a igły tracą dopiero na wiosnę. Leśnicy są wtedy często zaskoczeni nagłym pojawieniem się dużej ilości chorych drzew. Na ratunek jest już wówczas za późno. Najskuteczniejszą metodą zwalczania tego „prześladowcy" jest neutralizowanie jego działań już przy pierwszej rójce. Musimy działać z zaskoczenia i szybko usuwać z lasu zaatakowane drzewa. Oprócz tego z pomocą przychodzą nam feromony, ale to już dłuższa opowieść, której należałoby poświęcić osobny artykuł.